Како изгледа животни циклус у Србији?
Багра, банда, цивилизацијски отпад… покраде земљу и народ, ненормално се обогати, злоупотребљава шта год може, увлачи државу и народ у ратове, не презајући ни од сарадње са непријатељима и окупаторима…
Онда се дигне буна, па багра, банда, цивилизацијски отпад – буде пострељана, повешана или затворена, а њена имовина конфискована. Потомци им, као што и приличи, остану гоље гољаве. Онда се, неколико деценија касније, гласну њихови потомци и ини релативизатори, борци за правду и поштење, па им координираном акцијом оперу прошлост, прогласе их за свеце и жртве, и врате „им“, односно у пракси – врате себи, одузету имовину.
Е сад замислите да се сутра догоди оно шта помињу неки храбрији људи, а све их је мање, а већина Срба, класичних пичкетина, то исто мумла себи у браду јер „ћути, чуће те неко, што ти да настрадаш“? Покачи се багра по бандерама, натакне на кочеве, одузме им се имовина…
Буде десетак година ентузијазма, крене обнова и опоравак, али онда се уочљиво издвоје вође револуције, бољи међу једнакима, богатији међу сиромашнима… и нормално, најпре тихо, а онда све гласније, крене револт против „револуционара“.
Кад револт досегне критичну масу, добијемо захтеве за рехабилитацију лопова, злочинаца, попова, сарадника окупатора. И, за највише пола века од „револуционарне правде“, ми имамо исту слику, само што су уместо очева, у поседу великог враћеног богатства – синови. То јест, нова српска елита.